Oglądam Twoje zdjęcia już od dłuższego czasu- wpadam mimochodem, czasami są to zorganizowane naloty, a czasami bardziej spontaniczne. Nigdy nie miałam odwagi niczego napisać, ale dzisiaj jestem odważna, przez właściwie cały dzień. I choć wiem, że jutro już nie będę i być może wstyd ogarnie mnie za ten komentarz, to chcę wykorzystać moją chwilową otwartość. Słucham teraz Zbigniewa Preisnera i może to nietrafne Twoim zdaniem, ale niektóre Twoje zdjęcia wspaniale wpasowują się w to, co odczuwam kiedy go słucham, a niektóre Twoje fotografie sprawiają, że przypomina mi się to, co widziałam słuchając po raz pierwszy utworów Preisnera. Bardzo, bardzo lubię tu się gubić, klikać w obojętnie który miesiąc i oglądać, oglądać, oglądać... Pozdrawiam!
choć to prawda delikatnie niewesoła
ReplyDeleteuśmiech przemknął po mojej twarzy kiedy przeczytałam to zdanie :)
to prawda...
ReplyDeleteUbóstwiam twoje zdjęcia, twój sposób pisania.
ReplyDeleteMimo wszystko ładny ten smutek
ReplyDeleteniezwykle proste, ale jakie wymowne.... :)
ReplyDeleteOglądam Twoje zdjęcia już od dłuższego czasu- wpadam mimochodem, czasami są to zorganizowane naloty, a czasami bardziej spontaniczne. Nigdy nie miałam odwagi niczego napisać, ale dzisiaj jestem odważna, przez właściwie cały dzień. I choć wiem, że jutro już nie będę i być może wstyd ogarnie mnie za ten komentarz, to chcę wykorzystać moją chwilową otwartość.
ReplyDeleteSłucham teraz Zbigniewa Preisnera i może to nietrafne Twoim zdaniem, ale niektóre Twoje zdjęcia wspaniale wpasowują się w to, co odczuwam kiedy go słucham, a niektóre Twoje fotografie sprawiają, że przypomina mi się to, co widziałam słuchając po raz pierwszy utworów Preisnera.
Bardzo, bardzo lubię tu się gubić, klikać w obojętnie który miesiąc i oglądać, oglądać, oglądać...
Pozdrawiam!
Ręce - mówią więcej o człowieku niż jakakolwiek inna część jego ciała.
ReplyDeleteDzisiaj myślę, że lepiej wcale, niż smutno.
ReplyDeletecudne zdjęcia, obserwuję :)
ReplyDelete